อันแรกคือ ธุรกิจ AVญี่ปุ่น ตัดสินใจโมเมกันไปเองว่า สื่ออนาจาร (ในตัวบทฎหมาย เขาใช้ว่า wai setsu ผู้เขียนเชื่อเองว่าน่าจะใกล้คำว่าอนาจารที่สุด) คือ...สื่อที่มีการเห็น "ส่วนนั้น" ถ้าไม่เห็นก็ไม่อนาจาร... เลยจบกันที่ก็ใช้ภาพเบลอ ๆ มาบัง "ส่วนนั้น" ซะก็จบแค่นี้ก็ไม่โดนจับแล้ว ⁉
แต่อีกตำนานที่น่าสนใจและพิลึกกว่าคือพอกฎหมายฉบับนี้มาตรา 175 ออกมาใช้ ธุรกิจ AVญี่ปุ่น ที่แสนล้ำและเป็นกำลังสำคัญมากในการเพิ่ม GDP ให้ประเทศจำเป็นต้องหาทางออกและโดยเฉพาะการตีความคำว่าอนาจาร ซึ่งทางกฎหมายมีตีความว่าการทำอะไรก็ตามที่เป็นการกระทำทางเพศล้วนเข้าข่ายทั้งนั้น!!
การนิยามแบบนี้ทำให้ธุรกิจสีเทาขาว อันนี้แทบจะต้องพังพินาศ... แต่แล้วก็มีอัจฉริยะสตีฟ จ็อบส์ (หรือเปล่า) แห่งวงการหนัง AVญี่ปุ่น หาทางออกแก้ต่างว่าหนังอย่างว่าที่พวกเราผลิตคือ "การแสดง!!" ไม่ได้มีอะไรทางเพศกันจริง การกอดจูบ เหมือนละครฉากนึงซึ่งปกติละครหลังข่าวก็มีอยู่แล้ว ดังนั้นไม่ใช่เรื่องอนาจาร การแลบลิ้นก็มีอยู่ทั่วไปไม่น่าเกลียด ๆ
ส่วนปัญหาที่ใหญ่ที่สุดคือ ฉาก "อย่างว่า" ในหนัง... ในตอนแรกพวกคนทำหนังจะใช้มุมกล้อง บอกว่าไม่ได้มีการกระทำอะไรจริง ๆ เป็นแค่การแสดง!! ซึ่งมันยากมาก... ทั้งฝ่ายนักแสดงหญิงและนักแสดงชายต่างต้องแสดงให้เหมือนว่ามีอะไรกัน แต่จริง ๆ ไม่มีอะไรกัน จนอัจฉริยะแห่งวงการแลย เสนอว่าให้ทำเซนเซอร์ตรงนั้นเถอะ ทำบาง ๆ เบลอนิดเดียว แล้วอ้างกับฝ่ายกฎหมายว่าจริง ๆ แล้วไม่ได้มีการสอดใส่อะไรทั้งสิ้น มันแค่เป็นมุมกล้องเพียงแต่เราเติมเซนเซอร์ลงไปเท่านั้น
ซึ่งวิธีการนี้กลับกลายเป็นการปลดล็อคครั้งใหญ่ของวงการ... นักแสดงหนังทั้งชายทั้งหญิงก็ไม่ต้องมีมุมกล้อง จะสอดใส่ จะทำอะไร จะเล่นท่าไหน ก็ไม่ต้องกังวลว่าผิดกฎหมายเพราะอ้างว่าพอเซนเซอร์แล้ว มองไม่ออกว่ามีการกระทำทางเพศจริงหรือไม่ ‼？
จะด้วยเหตุผลประการใดก็ตาม... ผมจึงมั่นใจว่าไม่น่าจะมีใครหา DVD ที่ปราศจากเซนเซอร์ในญี่ปุ่นได้ แต่ท่านผู้อ่านหลายท่านอาจสงสัยว่าก็เคยเห็นแบบไม่มีเซนเซอร์นี่นา ซึ่งผู้เขียนมั่นใจว่านั่นน่ะ เป็นของผิดกฎหมาย เพราะที่นั่นไม่มีทางหาฉบับไร้เซนเซอร์ได้ แต่น่าจะหลุดมาจากที่ ๆ ทางบริษัท AV ญี่ปุ่นส่งมาให้ประเทศที่ค่าแรงในการทำเซนเซอร์ถูกกว่าประเทศญี่ปุ่นทำให้... ซึ่งผมเคยได้ยินกันว่ากว่า 70% ของหนังโป๊ทั้งหมดมาทำเซนเซอร์ที่อโศกนั่นเอง！
ส่วนอีกสองเรื่องที่อยากจะบอก... ผู้เขียนขออนุญาตเขียนต่อในสัปดาห์หน้าละกันครับ (หากทางกฎหมายไทย ไม่เซนเซอร์บทความของผมไปก่อนนะครับ ^^ )
สุดท้ายนี้... มีเรื่องฝากบอกซะเล็กน้อยครับ... ว่าหากได้มีโอกาสเข้าไปในโซนหลังม่านดำจริงๆ ... อย่าเสียงดังหรือเรียกเพื่อนมาวิจารณ์ปกดีวีดีนะครับ เพราะผู้เขียนเองสังเกตหลายทีแล้ว... ว่าในโซนนั้นจะค่อนข้างเงียบกว่าส่วนอื่นของร้าน เข้าใจว่าคนในนั้นลึก ๆ ก็คงเขิน ๆ อาย ๆ เช่นกัน...
แต่อีกตำนานที่น่าสนใจและพิลึกกว่าคือพอกฎหมายฉบับนี้มาตรา 175 ออกมาใช้ ธุรกิจ AVญี่ปุ่น ที่แสนล้ำและเป็นกำลังสำคัญมากในการเพิ่ม GDP ให้ประเทศจำเป็นต้องหาทางออกและโดยเฉพาะการตีความคำว่าอนาจาร ซึ่งทางกฎหมายมีตีความว่าการทำอะไรก็ตามที่เป็นการกระทำทางเพศล้วนเข้าข่ายทั้งนั้น!!
การนิยามแบบนี้ทำให้ธุรกิจสีเทาขาว อันนี้แทบจะต้องพังพินาศ... แต่แล้วก็มีอัจฉริยะสตีฟ จ็อบส์ (หรือเปล่า) แห่งวงการหนัง AVญี่ปุ่น หาทางออกแก้ต่างว่าหนังอย่างว่าที่พวกเราผลิตคือ "การแสดง!!" ไม่ได้มีอะไรทางเพศกันจริง การกอดจูบ เหมือนละครฉากนึงซึ่งปกติละครหลังข่าวก็มีอยู่แล้ว ดังนั้นไม่ใช่เรื่องอนาจาร การแลบลิ้นก็มีอยู่ทั่วไปไม่น่าเกลียด ๆ
ส่วนปัญหาที่ใหญ่ที่สุดคือ ฉาก "อย่างว่า" ในหนัง... ในตอนแรกพวกคนทำหนังจะใช้มุมกล้อง บอกว่าไม่ได้มีการกระทำอะไรจริง ๆ เป็นแค่การแสดง!! ซึ่งมันยากมาก... ทั้งฝ่ายนักแสดงหญิงและนักแสดงชายต่างต้องแสดงให้เหมือนว่ามีอะไรกัน แต่จริง ๆ ไม่มีอะไรกัน จนอัจฉริยะแห่งวงการแลย เสนอว่าให้ทำเซนเซอร์ตรงนั้นเถอะ ทำบาง ๆ เบลอนิดเดียว แล้วอ้างกับฝ่ายกฎหมายว่าจริง ๆ แล้วไม่ได้มีการสอดใส่อะไรทั้งสิ้น มันแค่เป็นมุมกล้องเพียงแต่เราเติมเซนเซอร์ลงไปเท่านั้น
ซึ่งวิธีการนี้กลับกลายเป็นการปลดล็อคครั้งใหญ่ของวงการ... นักแสดงหนังทั้งชายทั้งหญิงก็ไม่ต้องมีมุมกล้อง จะสอดใส่ จะทำอะไร จะเล่นท่าไหน ก็ไม่ต้องกังวลว่าผิดกฎหมายเพราะอ้างว่าพอเซนเซอร์แล้ว มองไม่ออกว่ามีการกระทำทางเพศจริงหรือไม่ ‼？
จะด้วยเหตุผลประการใดก็ตาม... ผมจึงมั่นใจว่าไม่น่าจะมีใครหา DVD ที่ปราศจากเซนเซอร์ในญี่ปุ่นได้ แต่ท่านผู้อ่านหลายท่านอาจสงสัยว่าก็เคยเห็นแบบไม่มีเซนเซอร์นี่นา ซึ่งผู้เขียนมั่นใจว่านั่นน่ะ เป็นของผิดกฎหมาย เพราะที่นั่นไม่มีทางหาฉบับไร้เซนเซอร์ได้ แต่น่าจะหลุดมาจากที่ ๆ ทางบริษัท AV ญี่ปุ่นส่งมาให้ประเทศที่ค่าแรงในการทำเซนเซอร์ถูกกว่าประเทศญี่ปุ่นทำให้... ซึ่งผมเคยได้ยินกันว่ากว่า 70% ของหนังโป๊ทั้งหมดมาทำเซนเซอร์ที่อโศกนั่นเอง！
ส่วนอีกสองเรื่องที่อยากจะบอก... ผู้เขียนขออนุญาตเขียนต่อในสัปดาห์หน้าละกันครับ (หากทางกฎหมายไทย ไม่เซนเซอร์บทความของผมไปก่อนนะครับ ^^ )
สุดท้ายนี้... มีเรื่องฝากบอกซะเล็กน้อยครับ... ว่าหากได้มีโอกาสเข้าไปในโซนหลังม่านดำจริงๆ ... อย่าเสียงดังหรือเรียกเพื่อนมาวิจารณ์ปกดีวีดีนะครับ เพราะผู้เขียนเองสังเกตหลายทีแล้ว... ว่าในโซนนั้นจะค่อนข้างเงียบกว่าส่วนอื่นของร้าน เข้าใจว่าคนในนั้นลึก ๆ ก็คงเขิน ๆ อาย ๆ เช่นกัน...
